“ส้มตำอเมริกา” Marketing strategy and Management
Issues: ส่วนมากอาหารไทยต่างแดนก็รู้กันว่า “รสชาติไม่ได้เรื่อง”
อย่างที่อเมริกานี่ผมก็ไปกินมาหลายรัฐครับ... ดูไม่จืดจริงๆ
ทั้งเรื่อง รสชาติ “ไม่ผ่าน!”
วัตถุดิบที่ปรุงก็ “ไม่ใช่!” อย่างกุ้งที่เอามาทำต้มยำกุ้งที่ร้านหนึ่งที่อินเดียน่า-อเมริกานี่ก็ แข็งเลยครับ
ดังนั้น “ความต้องการของคนกิน” โดยเฉพาะคนเอเชียนี่ ผมว่าคือ “ของจริงๆน่ะมีไหน?”
Targeting: ส่วนใหญ่แล้ว เป้าหมายหลักจะเป็นคนเอเชียเรานี่ล่ะครับ อาจจะมีบ้างที่อาจเลือก segment เป็นฝรั่งที่ชื่นชอบอาหารไทย (ซึ่งตรงนี้ผมว่า โอกาสพลาดสูง เพราะผมเชื่อว่า ฝรั่งที่เคยไปประเทศไทย แล้วกินอาหารไทย เค้ารู้ว่ารสชาติที่แท้จริงคือแบบไหน อาจจะมีบางร้านที่เจ้าของไม่ใช่คนไทย แล้วเลือก segment นี้เข้ามาด้วย)
Positioning: แน่นอนครับ ต้องทำอาหารไทย รสชาติแบบไทย ถูกปากคนเอเชียที่เป็นเป้าหมายลูกค้าหลัก (ยกเว้นบางร้านที่มีเป้าหมายกลุ่มฝรั่ง อาจเลือกที่จะปรับรสชาติบางส่วนให้ฝรั่งกินได้ เช่น ลดความเผ็ดร้อนลงมา-อันตรายมาก!)
Marketing Strategy by 5P –ของร้านอาหารไทยร้านนี้ที่ “เมืองมิเนโซต้า อเมริกา”
Product: ‘Cool!’
“สุดยอด แบบไม่ต้องมีคำบรรยายครับ” คนไทยมากินเอง...ให้เต็มร้อยครับ
Product มาเต็มแบบนี้ เรื่องอื่นๆด้อยลงหน่อยก็ไม่ต้องห่วงแล้วครับ
Price: ‘Wow!’
คิดราคาต่อจาน เหมือนจะแพง เช่น ส้มตำจานนี้ 9$ = 270 บาท แต่.......
ลองดูขนาดจานสิครับ 3 เท่าของเมืองไทย
คิดๆไปก็ได้มุมที่ว่า... 90 บาทเอง(เทียบขนาดอาหารกับเมืองไทย) แต่มากินที่อเมริกา
จึงต้องบอกว่า... “ถูกโคตรๆ!”
Place: ‘Who care!’
เจ้าของร้านเป็นคนไทยและองค์ประกอบอื่นๆดีหมด ตรงนี้จึงไม่ต้องห่วงครับ
อยู่มุมไหนซอกไหน ก็มีการตามหากันจนเจอจนได้
ทำเลแกไม่ดีหรอกครับ...แต่อย่างที่บอก “เราจะตามไปกิน!”
Promotion: ‘Surprise!’
เจ้าของคนไทย แม่ครัวไทยสองคน... โปรโมทตรงประเด็นนี้ก็กินขาดแล้วครับ
ประกอบกับรสชาติไทยแท้ยิ่งเป็นการ “พูดปากต่อปาก” อย่างดี (Word of mouth)
รูปที่ใช่ตกแต่งร้านก็ แบบไทยๆ เมนูแบบไทยๆ... โดดเด่นคงเอกลักษณ์แบบที่เมืองไทย
ได้ยินเสียงคุยกันแบบไทยๆ ภาษาไทย.. “ใช่แน่ๆ อาหารไทยของแท้!”
People: ‘It’s Real!’
เจ้าของคนไทย และ แม่ครัวไทย “ของแท้!”
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงที่สุด
อ๋อ ขอรับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น