Recognising the problem “ตระหนักรู้ว่ามีปัญหา” คือ ส่วนสำคัญที่สุดของการแก้ไขปัญหา
มีหลายคนชอบพูดว่า “ไม่มีปัญหา”
ซึ่งมันตีความได้หลายแบบ...
ไม่มีปัญหาจริงๆ...ก็ตีความได้
หรือ มีปัญหาอยู่จริง แต่ไม่อยากให้ตื่นตระหนก(กำลังแก้ไขอยู่)...ก็เป็นไปได้
แล้วแต่ว่า...
คนฟัง “อ่านใจ” หรือ อ่านน้ำเสียงคนพูดได้มากน้อยแค่ไหน
 |
| http://transport-futures.com/wp-content/uploads/2011/01/puzzled1.jpeg |
หากจะว่ากันตามหลักการแล้ว
สิ่งที่สำคัญที่สุดในการแก้ไขปัญหา คือ...
“รับรู้ หรือ ยอมรับ” ว่ามีปัญหา Recognize the problem
เพราะหากไม่ยอมรับหรือไม่รับรู้ว่า “กำลังมีปัญหา”...สิ่งที่ตามมาคือ...
“ความนิ่งเฉย” ต่อสัญญาณการเกิดปัญหา และไม่พยายามที่จะแก้ไขปัญหา
ลองสังเกตเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นรอบๆตัวท่าน หรือ ในสังคมที่ท่านอยู่ก็ได้ครับ
จะต้องเจอประเด็นคล้ายๆอย่างนี้แน่นอน...
อีกเรื่องที่สำคัญก็คือ...การรับรู้ว่า “มีอาการหรือสัญญาณของปัญหา”...
แต่ไม่รู้จริงๆว่า “ปัญหาที่แท้จริง” คืออะไร(?)
เรื่องนี้ก็พบค่อนข้างมาก (ไม่รวมถึงการไม่สนใจที่จะเอาปัญหาเข้ามาไตร่ตรอง)
ดังนั้น...
โดยกระบวนการจัดการกับปัญหาต่างๆนั้น Dealing with the problem
(เมื่อตระหนักรู้ว่ามีปัญหาเกิดขึ้นแล้ว)
พบว่ามีอยู่ 2 ส่วนใหญ่ๆ(ง่ายๆ) ได้แก่
1. Discussing the problem
คือการเข้าสู่รายละเอียดของตัวปัญหาที่กำลังเจออยู่
เป้าหมายเพื่อหา “สาเหตุหลัก” ของปัญหาที่กำลังเจออยู่ Identify the Causes
ตัวอย่างเช่น
การเรียกคนที่เกี่ยวข้องมาให้ข้อมูล
การจัดตั้งกลุ่มเพื่อศึกษาปัญหา(รายละเอียด)
การระดมสมองกับประเด็นปัญหาที่เจอ
เป็นต้น
2. Finding the solution
คือขั้นตอนที่ต่อเนื่องจากขั้นที่หนึ่ง
เป็นขั้นตอนที่ต้องหา “คำตอบ” หรือวิธีจัดการ/แก้ไขปัญหาที่สรุปมาจากข้อที่หนึ่งนั่นเอง
คำแนะนำที่น่าสนใจอย่างหนึ่งคือ...
ต้องให้คนที่อยู่ในปัญหาหรือกำลังเผชิญปัญหานั้น “มีส่วนร่วม” ในการหาคำตอบต่อปัญหานั้นๆด้วย
ก็แน่นอนใช่ไหมครับว่า...
คนที่อยู่กับประเด็นปัญหานั้น ย่อมเข้าใจหรือมีข้อมูลมากที่สุดกับประเด็น
การที่มีเขาคนนั้นอยู่ด้วย โอกาสที่จะจัดการปัญหาได้สำเร็จก็มีสูง
แต่ข้อควรคำนึง คือ...
การกล่าวโทษคนๆนั้น
ประเด็นที่ต้องทำให้ได้(สำคัญยิ่ง) คือ...การไม่กล่าวโทษ แต่ให้เขารับอย่างเต็มใจว่า “ปัญหามีไว้แก้” และเขาคือคนสำคัญที่สุดที่จะช่วยหาคำตอบที่ดีที่สุด(เขาคือคนที่ต้องจัดการนั่นเอง owner)
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงที่สุด
อ๋อ ขอรับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น